Over mij
Achter het pseudoniem Chris Grandt schuilt een schrijver met een uniek perspectief – een man die genoeg heeft meegemaakt om de voorwaarden voor zulke gedurfde uitspraken te rechtvaardigen. Zonder daar nu dieper op in te gaan, onthul ik dat het een vol en bizar leven was. Een leven waarin eufore en bedroefde gebeurtenissen elkaar afwisselende, totdat alles op zijn plek viel. Ik denk wel eens dat het allemaal zo moest zijn, dat het allemaal zo bedacht is; een kosmische kracht die mij aanstuurt en mij heeft geleid naar mijn roeping. Ik krijg het wel eens ingefluisterd. Als agnost glimlach ik er om.
Dat levenservaring essentieel is bij het schrijven over bepaalde thema’s is logisch. Soms moet je de pijn kennen om het voelbaar te maken. Al had het in mijn geval wel iets minder gemogen. Als ik de route spiegel die ik afgelegd heb om deze woorden te kunnen schrijven, de persoonlijke ervaringen en waarnemingen, dan is er een flink stuk geschiedenis die ik liever bespaard was gebleven.
Toch, nu, achteraf, als ik mocht kiezen of ik dezelfde route zal nemen in de wetenschap dezelfde schrijver te worden, is dat een lastige kwestie. Mijn definitieve antwoord ligt in de mate van invloed die schrijfsels hebben op maatschappelijke thema's. De wereld draait steeds sneller, en volgens mij dan vooral de verkeerde kant op. Dat verdeelt ons. Kunnen we dat met woorden veranderen? Schrijverspost is mijn antwoord op die vraag. Toch iets profetischer dan ik mij in eerste instantie voorstelde. Maar als in mijn antwoord ook maar een klein beetje waarheid schuilt, zijn we dan niet allemaal potentieel profeet? Mijn broeders hoeders! De macht van de pen en de kracht van verhalen. Op papier is het haalbaar. Welkom bij Schrijverspost.
Hoe ik dat dan voor mij zie? Ik lach. Nee, de bombastische toon, alsof een paar woorden van een onbeduidend schrijvertje een kentering, of welke vorm van verlichting dan ook teweeg kunnen brengen. Ja, ook in mij huist een vorm van pessimisme. Maar waarom? Begint iedere ideologie niet met een eerste idee? En polarisatie dan, dat begint toch ook gewoon met woorden? Waarom zouden we het dan niet op dezelfde wijze kunnen terugdraaien? Met een beetje begrip, acceptatie en een tikkeltje meer respect kunnen zelfs harde woorden warme gevoelens oproepen. Ik geloof dat, de middenweg, de verbinding. We vermengen het zoet met het zuur. Welkom bij Schrijverspost.